Convidamos a tod@s para ver este interesantisimo documental, Venres 13 de Marzo as 22.30, le unha sinopse:
Por acá e por alá, en Francia, Agnès Varda (directora e cámara do proxecto) atopouse con espigadores, recolectores e xente que busca entre o lixo. Por necesidade, puramente por azar ou por obriga esta xente recolle obxectos desbotados pol@s outr@s. O seu mundo é sorprendente. Constitue un grande contraste co mundo dos espigadores de onte, das mulleres campesiñas que escañaban para conseguir os pequenos grans de trigo que ficaban despois da colleita. Patacas, mazás e outros alimentos desbotados, cousas sen dono, reloxos sen correa, televisores, xoguetes; este é o menú dos espigadores de hoxe.
Ademais está o discurso sobre a sociedade de consumo occidental. Ou mellor dito a sociedade de desperdicio consumista, xa que os espigadores aos que se fai referencia son os individuos (dos que a protagonista pasa a formar parte, e de aí ?a espigadora? do título) que viven, total ou parcialmente, das sobras de quen ten máis do que pode asnimilar ou necessitan. Alguns, por necesidade ou vontade propia, recollen a comida ciscada polo chan despois dun día de mercado, ou decoran o seu fogar co que para outros son cousas inútiles (como ese reloxo de mesa sen agullas que Varda leva para a casa). A mirada de tod@s el@s é curiosa e à vez cómplice, nunca compasiva, xa que non hai nada polo que sentir vengoña; polo contrario, é quen tira toneladas de patacas por ter un tamaño demasiado grande para o mercado, quen debería sentir vergoña.
O estilo mistura o realismo co poético e incluso certos apuntamentos de surrealismo; o lirismo co documental social. Revolucionaria sen ser un panfleto, a película conduce o seu discurso a través da reflexión e da suxerencia. Atopámonos dentro dun proceso de comprensión (da súa protagonista), non dun discurso formalizado. Por iso non se dá nada por suposto ou se presenta como umha obviedade, senón que as conclusións deben tirarse polo público.
O que temos esencialmente é un documento sobre a actualidade, como calquera produto cultural, pretendido ou non. Ao final todos nos explican algunha cousa, e todos o fan ao seu xeito, porque non hai dous produtos iguais. Tanto ten se é con actores ou con deseños animados, aínda que haxa quen prefira pensar que non é o mesmo.
Escrito ?s 20:57:40 nas castegorias: Novas
|
|