Educaçom e cultura em Gramsci

24-11-2008

  01:04:40, por Corral   , 936 palavras  
Categorias: Ensaio

Educaçom e cultura em Gramsci

Ossiám

Nestes tempos de globalizaçom totalitária ao saqueio puro e duro da riqueza colectiva através das privatizaçons é chamado eficiência económica; a deserçom política: modernizaçom; a peculiaridade espanhola de re-clerilizaçom da sociedade: liberdade. Todas estas falsidades e mentiras som expostas polos ?mass média? e os seus alcaiotes como fitos de vanguarda, construindo o imaginário preponderante que consolida o poder do bloco de classes dominante sobre a totalidade social. Este imaginário unificador e coesivo nom se conforma num todo comum, a homogeneidade é proporcionada como bem expom o professor Mezones: ?... polos diferentes níveis de ideologia: a filosofia, o folclore, o senso comum e a religiom...?
Nesta atmosfera em que estamos mergulhados, ler o livro de Carlos Mezones, Educaçom e Cultura em Gramsci, nom só refresca a memória mas também é umha pedrada no espelho das imposturas. As suas primeiras páginas enceta-as com reflexões tiradas dos clássicos marxistas sobre a importância da educaçom na funçom reprodutora da ordem dominante nas sociedades divididas em classes.
... que a memória das crianças sai trabucada com dogmas incompreensíveis e distinçons ideológicas; que o ódio de seita e a santuloria fanática se esperta neles bem cedo, e a educaçom sensata, intelectual e moral é descuidada... (A situaçom da classe operária na Inglaterra. F. Engels)
Em toda sociedade capitalista, qualquer luita séria leva-se a cabo antes de nada nos âmbitos económicos e políticos. Afastar desta luita a questom das escolas é, em primeiro termo, umha falácia absurda, pois nom é possível afastar a escola (o mesmo que a ?cultura nacional? em geral) da economia e da política. (Problemas da política internacional e internacionalismo proletário. Lenine)
Nós, os galegos, vivemos num país que sobranceia polos seus índices sociais: umha das maiores taxas de suicídios por habitante de Europa, crescimento vegetativo negativo, emigraçom em massa das suas gentes como nos piores tempos, nom está garantida a possibilidade de achar um posto escolar para continuar umha mínima capacitaçom profissional no Ensino Público depois cursar o ensino Médio. Aqui, vem-nos bem lembrar:
O analfabeto está à margem da política, é preciso ensinar-lhe primeiro o abecedário. Sem isso nom pode haver política, sem isso só há remusmús, barafulhas, contos e preconceitos, mas nom política. (A instruçom pública. Lenine)
Todos estes dados em si mesmos, bem como a dialéctica que se produz entre os mesmos, mostram-nos melhor que qualquer outro discurso a impossibilidade de sermos donos de Nós. Quando a um povo nom lhe é factível viver, continuar e desenvolver as suas potencialidades no país do qual faz parte, teremos que nos perguntar o seu porquê.
A nossa desapariçom como colectividade nom é um castigo, mandado sobre Nós por qualquer deus ou deusa como umha maldiçom divina. Obedece às decisões tomadas pola burguesia no seu conjunto, bloco social dominante, que nos asovalha em tanto que classe. Estas políticas tenhem uns objectivos e dam uns resultados: o nosso etnocídio como povo. Pois toda hegemonia tem um duplo papel o de dirigir e dominar a sociedade em prol do bloco social que a exerce. E provado é que nom som as classes populares galegas quem exercem esta hegemonia se nom quem a padece desde séculos.
Recolhamos de novo o fio do livro. No pensamento gramsciano, a educaçom pertence ao eido da chamada sociedade civil; esta, por sua vez, conforma-se na superestrutura económico-social. É aqui, na superestrutura, onde se produz a hegemonia político-cultural do bloco social dominante. Para manter o domínio sobre a totalidade social, a classe dominante está obrigada a dirigi-la e para isto precisa do controlo da educaçom e da cultura. Pois como bem diz o autor deste livro: ?... a hegemonia é um facto pedagógico que se reproduz e se articula em todos os níveis sociais?. E é esta sociedade civil que coesiona política e culturalmente o todo social para fazer real a hegemonia do bloco social burguês; isto garante-lhe a este bloco a direcçom e o domínio do conjunto da sociedade. Voltando às palavras do Professor Mezones, ?sociedade política e sociedade civil som dous planos que se articulam para garantirem a hegemonia da classe dominante?. Estes argumentos levam-nos a asseverar que quando um servo pensa como o amo lhe diz que deve pensar, podemos assegurar que a possibilidade de emancipaçom do servo nom existe. Se os dominados querem quebrar as cadeias e se ceivar tenhem que construir umha leitura de seu da realidade. Fazer que a versom subjacente, abrolhe. A subversom é precisa.
A profundidade das concepçons teóricas de Gramsci e a sua vontade férrea dá aos seus textos um optimismo histórico, apesar da dureza em que tivo que viver a maior parte da sua vida. Pois nom esqueçamos que a sua mais grande obra, Cadernos e Cartas do Cárcere, foi pensada e escrita perante os anos de duro presídio a que o submeteu o fascismo italiano. Este jeito de entender a própria existência de um mesmo como homem livre é parte consubstanciai à emancipaçom das classes populares, da pulos para ser optimista a pesar dos novos Idus de Março que assolam a humanidade com ?exércitos libertadores? para massacrar em operaçons genocídas a milheiros de homens e mulheres que dim emancipar e assim roubar-lhes os seus recursos. A velha historia colonial novamente repetida.

Sem comentários ainda

Março 2024
Seg Ter Qua Qui Sex Sab Dom
 << <   > >>
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Busca

  Feeds XML

Ferramentas de administração

blog software