Reproduzimos o artigo publicado no Diario de Ferrol na quarta-feira 19 de Março de 2008, da autoria do ex-presidente da Cámara de Ferrol, Xaime Velho, aderindo à reclamaçom de que Carvalho tenha, por fim, um Dia das letras como reconhecimento à importáncia da sua obra.

Unha língua non pode perpetuar-se se non se exercita, unha língua non pode realizar-se se non se proxecta sobre un mundo real. Son palabras do profesor Carvalho Calero, de cuxo pasamento se cumpren dezaoito anos a semana próxima.

De Don Ricardo lembro en particular dous momentos inesquecíbeis. O primeiro, a finais de l981, coa súa presenza na homenaxe que lle fixera a Sociedade Cultural "Medulio" cun ciclo de conferencias na antiga Aula de Cultura de Caixa Galicia, recollidas despois nun caderno con portada do gran Xaquín Marín, e a colocación dunha placa conmemorativa na súa casa natal, no n° 51 da rúa San Francisco de Ferrol Vello. O segundo tivo lugar no salón de plenos da casa do concello de Ferrol, o día 7 de xaneiro de 1990. Nesa data recibía o título de Fillo Predilecto da cidade e poucos dos presentes sabiamos que xa andaba moi enfermo e que estaba a esgotar unha intensa vida dedicada ao estudo e investigacion da língua e cultura galegas. Pero, nin da súa intervención, emocionada e vibrante, nin do bizarro porte, que mantivo durante todo o acto e recepción, podía desprenderse que Don Ricardo tivese a grave doenza que poucas semanas despois acabaría coa súa vida.

Carvalho Calero, un galego inmorrente, aínda non recibiu a homenaxe que merece. Dedicarlle o Día das Letras Galegas do ano 2009 sería un acto de xustiza e recoñecemento. Sobran as razóns.