Obviamente, o facto de o galego e o portugués seren a mesma lingua -nacida entre o Ortegal e Mondego e non na Lusitania, non se debe esquecer- non xustifica algunhas posicións, entre as lusistas, que enxergan ao galego como unha máis das variedades vulgares ou dialectais do portugués, sen consideraren que esa postura reproduce obxectivamente a acción xacobina do Estado viciño submetendo as formas do galegoportugués do Norte ás lisboetas tomadas como únicas e superiores.


Unha persoa que fale un galego non deturpado nen dialectalizado polo castelán pode comunicarse na súa lingua sen ningúnproblema cun angolano, un mozambiqueño, un caboverdiano, un brasileiro ou un miñoto. Mesmo cun lisboeta, despois dun certo tempode adaptación do ouvido á extrema consonantización típica da variante do portugués falada no Mar da Palha.

Camilo Nogueira fala da língua, da história e do futuro. E de nós, também. Os lisboetas, que nem sabem o que é a Galiza, impuseram-nos uma norma e negaram-nos a legitimidade da fala. Pena é a norma que ele utiliza. Rebate-a mas escreve-a.