voltei a migrar!

Este blogue começou por chamar-se "Monólogo de Extramuros", porque o seu autor estava emigrado fora da Galiza. Depois chamou-se "Intra!", porque o autor voltou a migrar para a Galiza. 18 anos depois do primeiro post, o autor continua na Galiza, mas desta vez é o blogue a migrar. Todos os conteúdos deste blogue, e todas as novidades subsequentes, podem ser encontradas no meu domínio:

Costura del aire
Costura del aire
Crónica do reitro de costura de kesa, escrita em castelhano a 18 de março de 2019, para Sangha Digital, portal da Comunidad Budista Soto Zen. Fotografía de Noelia Sobrino



(Crónica de cinco bandas, cosida en punto atrás)

Caminando la vida se nos llenan de arena el corazón y los zapatos. Llegamos de Galicia a Luz Serena después de muchas horas de coche. Aunque he querido, nunca pude tener hijos. Todo lo que he cosido en mi vida ha sido con hilo doble. Son los rescoldos del 8 de marzo, tengo aún en la mente ideas sueltas sobre la masculinidad, y vengo a un retiro de costura. Oídme, practicantes del Dharma.

Al entrar al dojo nos descalzamos, pero vestimos el corazón. En el viaje vimos muchas liebres, y buscando un significado llegamos al horóscopo chino. Mis perros han recibido el amor que yo tenía guardado para los hijos que no tengo. Siempre he cosido con hilo doble, pero Agustín dice que hay que coser con hilo simple. Un buen soldado sabe coser su uniforme, o incluso una herida, pero sin amanerarse. La vida y la muerte es el asunto esencial.

Mi signo es el dragón, único ser del horóscopo chino que no es un animal real. Mis perros se han quedado en casa, Silver está muy enfermo, y tal vez lo tengamos que sacrificar en breve. En el salón hay una araña que suelta un hilo al vacío, flotando iridiscente sobre el rayo de atardecer que entra por la ventana. Un hombre es un simio que ha aprendido a ser padre, en lugar de guerrero. El tiempo pasa rápido como una flecha.

Cuando los hilos se tejen de una determinada manera se dice tela y textil, porque tiene textura. Cuando se pone el kesa, Agustín parece que se desliza sobre el vacío, más allá de la forma y la no forma. El dragón es el resultado de coser en un ser todos los miedos imaginables. No creo que se entienda que un hombre barbado llore por su perro enfermo. Silver me pesa en el corazón tanto como me duelen las piernas. A vosotros que buscáis la Vía humildemente os digo.

Cuando se juntan frases y parecen hablar de lo mismo se las llama texto, y se dice que tienen textura. El hilo de la araña dibuja en el aire una geometría casi imposible, bailando y buscando tierra firme. Agustín maneja la aguja con una delicadeza semejante. La mente hilvana ideas como una araña mientras lo miro en el dojo. Pensamos que somos de una pieza, porque no conocemos las costuras que nos forman. Prestad atención al instante presente.

Missão
Missão

Trabalhei no trabalho,
No meu sono eu dormi,
Morri na minha morte,
Já posso partir.

Deixa atrás a cobiça,
Deixa atrás o que sobra.
Cobiça no espírito,
Cobiça na cova.

Minha amada, sou teu,
Sempre fui, permaneço,
Do tutano até aos poros,
Desta pele ao desejo.

Agora que já acaba
Esta minha missão
Pela vida que tive
Pede o meu perdão.

Fui atrás do meu corpo
Que de mim veio atrás.
O meu desejo é um espaço,
Morrer é navegar.

Original do texto e do desenho em Book of Longing, Penguin Poetry, 2007. ISBN. 978-0-141-02756-2 .

(Leonard Cohen)

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 ... 47 >>