Os dias 11 e 12 A Revira organiza umhas jornadas de análise e introduçom a ideologia fascista.

Como dixo Dimitrov no "fascismo e classe obreira": Baixo as condiçons de profunda crise económica desencadeada, da violenta agudizaçom da crise geral do capitalismo, da revolucionizaçom das massas trabalhadoras, o fascismo passou a umha ampla ofensiva. A burguesia dominante busca cada vez mais a sua salvaçom no fascismo para levar avante medidas excepcionais de expoliaçom contra as trabalhadoras. Os círculos imperialistas tentam descarregar todo o peso da crise sobre as costas da classe trabalhadora. Para isto, precisam do fascismo.

Tratam de resolver o problema dos mercados por meio da esclavizacom dos povos menos fortes, mediante o aumento da pressom colonial e um novo reparto do mundo por via da guerra. Para isto, precissam do fascismo.

Por isto, desde a esquerda revolucionária consideramos básico dotarmo-nos de argumentos para desmontar a falácia fascista que volta percorrer Europa coma antídoto para frear as ânsias revolucionárias.

A programaçom é a seguinte:

Sexta-feira 11

20:30 Seminário: "O auge do fascismo em Europa"

Sábado 12

20:00 Mesa Redonda [Falará José Emilio Vicente]: Introduçom teórica ao fascismo e as suas vertentes

21:30 Projeçom-debate: "Escola de Quadros: "A ofensiva do fascismo e as tarefas da internacional" (Dimitrov)

No 1º de abril vam os burros onde nom devem ir . Reivindiquemos o nosso Dia dos Enganos!

Obrigado a toda a gente que participou na nossa brincadeira. Por suposto A Revira seguirá trabalhando em parámetros reintegracionistas, sendo este parte do seu ADN.

Despois de máis de dez anos de ininterrumpida práctica reintegracionista, a asemblea da asociación cultural A Revira decidiu adoptar a normativa oficial do galego, segundo o criterio de autoridade da Real Academia Galega e o Instituto da Lingua Galega.

As razóns que explican este histórico paso son as seguintes:

- O pobo non está preparado para entender a normativa reintegracionista. A cidadanía de Pontevedra entende que nos diriximos a ela non en galego, senón en portugués, nunha lingua allea, e é incapaz de comprender os nosos posicionamentos. Hoxe por hoxe, para un galego aprender a normativa reintegracionista, ou mesmo o portugués, é tan difícil como a aprendizaxe de calquera outro idioma estranxeiro, e non podemos esixir tal esforzo a unha sociedade que primeiro debe escoller a lingua minorizada. Debemos apostar polo pragmatismo, non poderemos convencer nunca a quen non nos entende.

- Utilizar esta escrita non supón renunciar a un certo achegamento ao portugués, senón simplemente adialo para tempos nos que sexa posible. Se continuamos con esta normativa estamos a entorpecer o proceso de recuperación de usos para o galego, ao introducir un elemento de distorsión. No momento actual temos que normalizar, e xa no futuro poderiamos normativizar con propostas máis próximas ás da lusofonía, na medida do posible.

- Despois de case un século de andaina, o reintegracionismo non superou o seu estatus minoritario no soberanismo galego, amplo movemento no que nos encadramos. Ao contrario, convertiuse en numerosas ocasións en factor de enfrontamento e retraso na toma de decisións, cando pretendía representar o contrario (cohesión e expansión). Non podemos conformarnos con ser os derradeiros mohicanos na defensa dunha batalla que, nas circunstancias actuais, está perdida.

- Pensamos que é máis doado defender socialmente que unha nación equivale sempre a unha lingua propia que explicar que o galego e o portugués son a mesma lingua con dous nomes diferentes, un sarillo incomprensible. Só unhas poucas linguas (como o castellano, o inglés, o árabe, o alemán, o francés, e o propio portugués) son oficiais en máis dunha nación, mais as fronteiras da nosa lingua cínguense ás do actual estado español.

-É innegable que na Galiza e en Portugal non falamos igual, e non podemos continuar a enganar o pobo con esa afirmación. Noutras linguas que si son internacionais (como o español, precisamente) as diferencias son mínimas e a intercomprensión é absoluta, de modo que apenas hai matices entre a fala dun mexicano, un andaluz ou un castellano, por exemplo, ben diferente das dificultades que atoparían galegos, brasileiros e portugueses para se comunicar entre sí. Non podemos pretender que as galegas e galegos teñan que viaxar ao estranxeiro a aprender o seu propio idioma.

- Todas as institucións políticas, culturais e lingüísticas recoñecen que galego e portugués son dúas linguas diferentes. Non podemos acreditar que exista unha teoría da conspiración que ignore as bases científicas e pretenda minorizar as posibilidades da nosa lingua para subordinala ao español, como afirma o reintegracionismo. Que interese terían a Xunta de Galicia ou o Estado español en atacar deliberadamente a saúde do noso idioma?

- Unha asociación de base non pode renunciar ao lexítimo uso das subvencións que lle corresponden pola súa actividade cultural. Como comprobamos tantas veces, a normativa reintegracionista é un atranco xa que esta non é oficial, e loxicamente é excluida de todo apoio oficial. Aspiramos a acceder a numerosos subsidios e convenios públicos, xa que as institucións valorarán a seriedade do noso paso e o noso adquirido compromiso coas normas promulgadas.

- As vantaxes que o reintegracionismo argumenta son máis teóricas que reais. O acceso á lusofonía é en realidade moi limitado, e a lingua portuguesa apenas ten obras e autores importantes en ámbitos como a ciencia, a literatura ou a música. No século XXI non existen problemas significativos para acceder á tecnoloxía, á prensa ou á literatura internacional en normativa oficial, e non existe ningún país minimamente relevante no mundo que empregue o portugués. Ademais, corremos o risco de convertir o galego que nós empregamos en satélite dunha lingua foránea, substituindo o colonialismo madrileño polo lisboeta.

Somos conscientes de que a decisión representa un xiro importante na nosa estratexia, mais foi o resultado dun longo proceso de debate democrático, no que as persoas asociadas tiveron en conta argumentos en prol e en contra, para chegar finalmente a unha postura de consenso. Tamén sabemos que este acordo vai xerar controversia en determinados círculos reintegracionistas, polo que nos adiantamos a pedir o necesario respeto pola nosa capacidade de decisión. Queremos salientar que o noso obxetivo, cunha ou outra normativa, continúa a ser a plena normalización do idioma.

Desde a Asociación A Revira xa enviamos á Associaçom Galega da Língua (AGAL) un paquete cos nosos antigos cartóns de asociados. Nos próximos días faremos unha doazón de libros en portugués a entidades que aínda defendan o reintegracionismo, ou a asociacións portuguesas ou brasileiras que así o desexen.

A Revira rematará o mês de Março com umha actividade novidosa no nosso centro social, a celebraçom do Newroz, festividade da naçom do Curdistám. Assim, desde umha óptica internacionalista, de esquerdas e patriótica, a nossa associaçom busca socializar entre as galegas e galegos o conflito deste povo milenário mediante actividades formativas que terám lugar o vindouro sábado 29.

18.30 Curdistám: Dous povos vários conflitos. Seminário impartido por Oscar Valadares de Mar de Lumes

20:30 Projeçons da curta "Um povo invisivel" e o documentário "Curdos em Turquia"

Para rematar a jornada, após as actividades haverá festa com música curda e petiscos a preços populares.

O vindouro 14 de março às 21:00 celebraremos no nosso centro social umha mesa redonda e jornada de debate sobre as luitas obreiras e revolucionárias de 1972 assim coma o devir do movimento obreiro e sindical viguês e galego. Intervirám dirigentes obreiros históricos e estudosos deste movimento

[Tirado do web do PCPG]
Fai agora 40 anos a clase obreira e povo trabalhador galego batíase heroicamente contra os vampiros do grande capital e os seus lacaios servidores que á fronte dos aparelhos do Estado fascista espanhol reprimían de xeito terrorista calquera sorte de contestación.

Desde as fábricas ou estaleiros de Ferrol e Vigo organizábanse e tecíanse firmes redeas de acción clandestina por homes e mulheres da vangarda da clase dos asobalhados, producindo levantamentos populares sen precedentes que ficaron para sempre na memoria do povo e na historia insubmisa da nosa Nación.

Ferrol en Marzo e Vigo en setembro mostraron mais umha vez o enorme potencial, a forza imensa da clase obreira cando ela se organiza, se une e decide combater pola súa liberdade e emancipación.

En días de setembro (como os de hoxe) pero en 1972 a clase obreira viguesa e todo o povo desta cidade e bisbarra combatían sen medo contra un aparelho tiránico, brutalmente represivo.

Foi umha folga (ou greve) de carácter xeral, que durou 15 días, co resultado de cárcere, tortura, persecución e despedimentos para miles de persoas do noso povo trabalhador. Mais tamén con importantes froitos de conquistas sociais e laborais que se arrincaron ao inimigo explotador e, por riba de todo, de erguemento do orgulho obreiro, nacional e de clase do Povo Galego.

40 anos despois, 1972 ten que ser materia de conhecimento polas experiencias vividas e porque sen ese alicerce poucas cousas se entenderían no devir do acontecer político e social do noso país até os nosos días. Mais alén da nostalxia, xustificada, e do tributo que lhe debemos á dignidade desa xeración e ás súas individualidades, estamos na obriga de aprender e coidar este legado e mesmo afirmarnos nas nosas raiceiras.

1972 é orgulho da clase obreira galega e semente de vencer!

No passado 24 de Fevereiro, várias militantes da Associaçom Cultural Revira, realizamos umha pequena homenagem a Rosalía de Castro pólo seu 177 aniversário no monumento situado na Avenida de Compostela. Ali, demos leitura dum estrato do Cantares Gallegos para posteriormente depositar umhas rosas mais umha bandeira da pátria.

A nossa aposta foi por um extracto do Cantares Gallegos já que reflexa fielmente o compromisso que adquiriu em vida co povo galego, dando voz às mulheres, ponhendo em valor a nossa maltratada língua galega e dignificando cultural e socialmente este país.

Desde a Revira reivindicamos a Rosalia feminista, nacionalista e carregada de denuncia social. Fazemo-nos eco do seu trabalho para seguir construindo a Galiza ceive, socialista e feminista que tanto arelamos.

"Eu son libre. Nada pode conter a marcha dos meus pensamentos e eles son a lei que rexe o meu destino."