Escrito em 19-07-2011,
na categoria: Comissons
|
“Cando está seca a garganta, non chía nin canta.”
Em Dicionario de Dicionarios (do ILG, por sinal)
Garganta
s. m.
(1) Parte ántero-superior do pescoço, externamente considerada: levava na garganta um colar de pérolas.
(2) Espaço interno e posterior da cavidade bucal compreendido entre o veu do palato e a entrada do esôfago e a laringe: os sons saíam fortes da sua garganta.
(3) Goela, entrada dos canais de comunicaçom da boca com o estômago e os pulmões: ter uma espinha na garganta.
Sinóns. Gorja, gargueiro, gargalo, tragadoiro.
(4) O espaço que há entre o tacom e a parte dianteira da chanca.
(5) Parte mais estreita de qualquer cousa.
(6) Desfiladeiro, passagem estreita entre montanhas.
(7) Arquit. Moldura reentrante feita de vários centros.
(8) Arquit. Parte mais estreita de uma coluna.
(9) Parte superior do candeeiro, lâmpada ou lanterna.
(10) Parte superior do pé na sua uniom com a perna.
(11) Gomo da cana-de-açúcar.
(12) fig. A voz do cantor: a melhor garganta da ópera actual.
(13) fig. Loquacidade, lábia, palavreado.
(14) fig. e pop. Jactância, presunçom, fanfarronada.
Molhar a garganta: beber licores.
Ter boa garganta: ter boa voz.
Ter alguém atravessado na garganta: ter-lhe ódio, má vontade.
[de garg-, onom.]
conhecedes a lei de berto?
De todas as maneiras, fandinho, “gorja” é umha palavra galega, claro que sim, mas ainda bem que a nossa língua é rica em sinónimos e variada em registos. “Garganta” também é umha palavra bem galega e bem correcta.